Pojęcie starości w znaczeniu medycznym to ogół zmian biologicznych zachodzących w ciele człowieka (głównie zużycie narządów i zmniejszona regeneracja komórek) w wieku starszym (tzw.trzeci wiek) czyli po 60.-65. roku życia. W okresie starości ustaje intensywne odbudowywanie komórek, organizm jest mniej odporny na choroby, a układ nerwowy jest mniej aktywny.
Tkanki ludzkie stają się odwodnione i mniej elastyczne, ulegają atrofii.
Obecnie w rozwiniętych społeczeństwach ludzie przeżywają 70-90 lat, rekordziści dożywają 120 lat, przy czym statystycznie dłużej żyją kobiety.
W Stanach Zjednoczonych w ciągu XX wieku przeciętna długość życia wydłużyła się z niecałych 50 lat do ok. 75 lat u mężczyzn, a ok.80 lat u kobiet2. Dożywanie sędziwego wieku wiąże się ze znacznym rozwojem medycyny.
Jednakże wydłużanie życia u ludzi prowadzi do pojawiania się w strukturze społeczeństwa znacznego odsetka osób nie będących samodzielnymi, ze względu na np. zaburzenia układu nerwowego związane z chorobą Alzheimera, której objawami są m.in.zaburzenia pamięci, zachowania i osobowości.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Starość
Trzeci wiek, także jesień życia ? starość, wiek emerytalny, podeszły wiek; okres zwykle uznawany za ostatni etap życia człowieka.Od niedawna mówi się jednak coraz częściej o okresie czwartego wieku: późnej starości (po 80 roku życia)12 Termin ten stosuje się co najmniej w dwóch znaczeniach: W terminologii ekonomicznej umownym trzecim wiekiem jest okres poprodukcyjny człowieka, czyli najczęściej po 60?65 latach życia, w przeciwieństwie do okresu przedprodukcyjnego i produkcyjnego. W znaczeniu społeczno-biologicznym jest to trzeci i ostatni okres po młodości (niepełnoletniość, niedojrzałość) i wieku średnim (pełnoletniość, zakładanie rodziny i wychowywanie potomstwa). W tym znaczeniu do okresu trzeciego wieku zalicza się umownie ludzi po 50. roku życia. Określenie trzeci wiek jest eufemizmem.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Trzeci_wiek.